Over Stieneke Oeverbeek

Als ik mezelf de vraag stel wat het kunstenaarschap voor mij betekent, dan is dat in belangrijke mate de zoektocht naar mijzelf. Wie ben ik? De zoektocht naar mijzelf, dat doe ik door de kunstwerken die ik maak.

De 'papierwerken' bijvoorbeeld heb ik gemaakt uit het behang van mijn ouderlijk huis. Ik heb onlangs het huis gekocht van mijn ouders en nu woon ik weer op de plek waar ik ben opgegroeid. Bij het opknappen van het huis, het lostrekken van het behang, trok ik als het ware ook het behang van mijn eigen ik. Maar niet om weg te gooien! Het is als de huid van de slang die is verveld – de huid die ik heb losgelaten is me dierbaar, want daarin leefde mijn jongere ik.

Onthechting en verbinding, daar gaat mijn zoektocht over. Nu zie ik dat heel duidelijk, maar daar moest ik al werkend achter komen, intuïtief. Repeterende, zoekende handelingen waren het, waarbij ik geconcentreerd moest zijn en tegelijk terug kon gaan in mijn herinneringen. Een wonderlijke combinatie, als je het goed beschouwt.

Het werk is contemplatief, spiritueel en stil. Het werk dwingt voor mijn gevoel ook stilte af. Het dwingt de toeschouwer tot lezen, tot zorgvuldig kijken. Het werk is fragiel en intiem, en dat is mijn zoektocht ook. Ik geef mezelf bloot, mijn gedachten, mijn twijfel.